عمرای خبیث ملعون؛ تو چه دشمنی خدارا

که به درد سر فکندی؛زستم تو ما سوی را

به غدیرخم تو بیعت؛به ولی حق نمودی

زچه رو شکستی آخر؛همه بیعت ووفارا

شده از تو شادو خندان؛شده راضی از تو شیطان

چوبری به سوی دوزخ؛تو جمیع اشقیا را

به جزازعمرکه گوید؟به غلام خویش قنفذ

که بزن به تازیانه؛تو عزیز کبریا را

دل سنگ این ستمگر؛که ندیده آب رحمت

به مثل اشدّ قسوة؛زهزار سنگ خارا

به جز او که سر برهنه؛بکشد به مسجدآرد

به هزار مکرو حیلت؛شه ملک لافتی را

زخیانتش به مولا؛زجنایتش به زهرا

بنمودغرق در خون؛دل پاک انبیا را

به جز آن شقی ملحد؛که گشود در سقیفه

به روی تمام مردم؛در بدعت وجفا را

تو اگر نظر نمایی؛به یقین کنی قضاوت

که به پا نمود آنجا؛جریان کربلا را

زسگ درنده بد تر؛بوداین عمرکه پرپر

بنموداوزآتش؛گل باغ مصطفی را

زصفات زشت شیطان؛اگر آگهی بخواهی

به رخ عمر نظر کن؛که ازاوست آشکارا

مکن از عمر تو هرگز؛تبعیت وحمایت

که تو را کشد به دوزخ؛ز تو می برد حیارا

به خدا که پیروانش؛همه گمرهندوجاهل

چو عمر گرفته در کف؛سر رشته خطارا

تو که طالب نجاتی؛بَرِمرتضی علی رو

که رهاندت ز دوزخ؛بچشاندت بقارا